Τετάρτη, Φεβρουαρίου 25, 2009
Τρίτη, Φεβρουαρίου 24, 2009
σκέψεις
'' Δεν γνωρίζεις τι μπορεί να συμβεί από στιγμή σε στιγμή''
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος.
Καθόμουν να πιω λίγο καφέ,ένα μικρό διάλειμμα,περίπου δέκα και μισή σήμερα το πρωί κι άκουσα φωνές έξω από το σπίτι μου,ενστικτωδώς κατάλαβα πως κάποιος χρειάζεται βοήθεια.
Παράξενο σκέφτηκα, δεν άκουσα τρακάρισμα.
Τόσα χρόνια που μένω εδώ έχω συνηθίσει πλέον τ'ατυχήματα. Δε μπορώ να πω ότι είναι υπερβολικά κεντρικός δρόμος όμως για κάποιο λόγο οι οδηγοί δε προσέχουν το STOP στη γωνία.
Κάποια στιγμή οι δρόμοι έγιναν μονόδρομοι και ελλατώθηκαν κάπως και τα τρακαρίσματα σε 2-3 το μήνα. Ευτυχώς κανένα από αυτά δεν είχε ιδιαίτερα άσχημο τέλος για κάποιον επιβάτη.
Αυτή τη φορά όμως δεν ακούστηκε ο γνωστός θόρυβος της λαμαρίνας, μοναχά φωνές ακούστηκαν.Άνοιξα την πόρτα μου και είδα στην απέναντι γωνία μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας πεσμένη στο δρόμο και ακίνητη.Στα χέρια της κρατούσε ακόμα τις σακούλες από το supermarket ενώ λίγα μέτρα πιο μπροστά είχε σταματήσει το διερχόμενο λεωφορείο του δήμου μας.
Για να πω την αλήθεια πάγωσα εκείνη τη στιγμή....
Προσπαθούσα να καταλάβω τι έγινε κι αν είναι ζωντανή. Κόσμος είχε μαζευτεί τριγύρω και μια άλλη γυναίκα ούρλιαζε.
Μερικοί ψιθύριζαν πως την χτύπησε το λεωφορείο, ενώ κάποιοι άλλοι πως έπεσε από μόνη της. Κάποιοι ήθελαν να τη “βοηθήσουν” αλλά δεν άφηναν κανέναν να την αγγίξει. Σε τέτοιες στιγμές τη χειρότερη ζημιά μπορεί να την κάνουν άτομα που θέλουν να “βοηθήσουν” αλλά δεν έχουν ιδέα από πρώτες βοήθειες.
Αρχικά δε καταλαβαίναμε ούτε αν αναπνέει, όπως ήταν πεσμένη ακίνητη στο δρόμο. Στα χέρια της κρατούσε σφιχτά τις σακούλες και το μπαστούνι της ήταν πεσμένο 1-2 μέτρα πιο εκεί.
Άκουσα κάποιον να τηλεφωνεί αμέσως για να καλέσει ασθενοφόρο, καθώς κι όλες τις απαντήσεις που έπρεπε να δώσει στο τηλεφωνικό κέντρο. Κάποια στιγμή έχασα την ψυχραιμία μου για να πω την αλήθεια. Θεωρώ αδιανόητο τη στιγμή που αργοσβήνει ένας άγνωστος άνθρωπος να είσαι αναγκασμένος να απαντήσεις σε όλη αυτή την ανάκριση που σου κάνουν τηλεφωνικά προκειμένου να στείλουν ασθενοφόρο.
Δηλαδή όταν σου λέει ο άλλος, πως μια άγνωστη γυναίκα μεγάλης ηλικίας είναι πεσμένη και αναίσθητη στο έδαφος αλλά χωρίς εξωτερική αιμοραγία, τι άλλο πρέπει να σου πει για να στείλεις ασθενοφόρο; Όχι κυρία μου δε την γνωρίζουμε, δε ξέρουμε τ' όνομα της, δε ξέρουμε αν έφαγε τίποτα το πρωί, δε ξέρουμε αν είχε ανεβασμένη πίεση, ζάχαρο και όλα τα συναφή, δε ξέρουμε τίποτα. Μόνο πως η ώρα περνάει και μας κάνεις ερωτήσεις προκειμένου να στείλεις βοήθεια ξέρουμε.
Στα επόμενα δεκαπέντε λεπτά αγωνίας που χρειάστηκαν μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο, ευτυχώς η γυναίκα άρχισε να αντιδρά και να προσπαθεί να κουνήσει ελαφρά το χέρι της για να μας δείξει πως είναι ευτυχώς ζωντανή…Ευτυχώς !!!
Καταλαβαίνω το άγχος του οδηγού που δεν έφταιγε τελικά,να μαλώνει με τον κόσμο, προκειμένου να βρει μάρτυρες.
Ελπίζω τώρα να είναι καλά αυτή η άγνωστη κυρία...Δεν ξέρω :(
Όλη αυτή η κατάσταση, μου θύμησε πόσο εύθραυστη είναι η ζωή. Κι όσοι έχουμε αγαπημένους ανθρώπους σε μεγάλες ηλικίες μπορούμε απλά να ευχόμαστε να μη πάθουν κάτι ή αν πάθουν κάτι να βρεθούν κοντά τους άτομα που θα μπορούν να τους βοηθήσουν!
'' Ζω αγαπώντας τους ανθρώπους ''
Ζω ελεύθερη πραγματικά (δηλαδή να μην έχω πράξει εις βάρος άλλων με οποιοδήποτε τρόπο).
Μεγαλώνω τα παιδιά μου, χωρίς να με ενδιαφέρει εάν τα χρήματα που θα δοθούν για την μόρφωσή τους,
τους δώσουν πίσω άλλα χρήματα!
Σέβομαι, στην ιδιαιτερότητα του άλλου ατόμου.
Προσπαθώ να μην φερθώ ποτέ με υποκρισία (παρότι αισθάνομαι ότι το κάνω συνέχεια)
Γράφω αυτά που αισθάνομαι σαν ποίηση ή πεζό (κι ας αφαιρούμαι, ξεχνώντας μερικούς τύπους γραφής).
Να μην γράψω κάτι, που δεν αισθάνομαι (παρότι έχω πει το ψέμα, ότι το κάνω).
Να ελπίζω για κάτι καλύτερο!
Να δίνω την καρδιά μου χωρίς να φοβάμαι και να είμαι όποτε το επιτρέπει η περίσταση ρομαντική..
Να είμαι άνθρωπος και να ελπίζω!
Δεν ξέρω! Απλά με όσα συμβαίνουν, νιώθω ότι κάνω ,ότι κάνω χωρίς να ξέρω ένα "γιατί".
Συνήθως ο άνθρωπος ζητάει κάτι συγκεκριμένο για να ελπίζει σ'αυτό.
Όμως, για κάποιο λόγο το απορρίπτω. Ενώ όλοι, οι άλλοι ψάχνουν αυτό το συγκεκριμένο!
Ίσως γι'αυτό νιώθω ότι σπάνια επικοινωνώ μ'άλλους,
ίσως γι'αυτό νιώθω πως κανένα " θέλω" μου δεν θα γίνει πραγματικότητα.
Πιθανόν γι'αυτό πιστεύω ότι πραγματικά ,δεν μ' αγαπάει κανείς..
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 23, 2009
Ο ακάλυπτος!!!
Βόμβα έχει πέσει στο νησί και γενικότερα στη χώρα με τις ακάλυπτες επιταγές! Δεν φτάνει που περιμένεις να πάρεις τα χρήματα σου ένα εξάμηνο, που έτσι και αλλιώς δεν έχουν την ίδια αξία
(δεν μιλάμε για πληθωρισμό, αλλά την έλλειψη ρευστότητας στα ταμεία των επιχειρήσεων), δεν τα παίρνεις ΚΙΟΛΑΣ! Αυτά όμως λίγο πολύ τα ξέρατε, αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε εδώ είναι ότι η πρακτική της επιταγής δεν συνηθίζετε στα υπόλοιπα μέλη της ένωσης και δη στην Γερμανία που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Ε.Ε. Εμείς γιατί μοιάσαμε στο Αμέρικα; Προσοχή λοιπόν στις επιταγές!
Υ.Γ. καλό είναι να την στήνετε από νωρίς στην τράπεζα όταν είναι η ημερομηνία να εισπράξετε την επιταγή μπας και μπουν χρήματα για τον προηγούμενο και τα πάρετε εσείς!!!
Θα σας μάθουμε εμείς και ξένες γλώσσες!
προσθέσαμε ένα πολυεργαλείο που θα μπορείτε πατριώτες να διαβάζετε και Αγγλόφωνα άρθρα. Γιατί εμείς είμαστε τεμπέληδες και τα ανεβάζουμε όπως τα βρίσκουμε!
Πάνω αριστερά επιλέξτε την ελληνική!
Το λοιπό!!! Να μην ξανακούσω παράπονα!
Υ.Γ. Η μετάφραση να σημεωθεί ότι θα είναι κατά προσέγγιση! Μην παρεξηγηθούμε κιόλας!!!
Κυριακή, Φεβρουαρίου 22, 2009
Απόδραση από τον Κορυδαλλό!!
Κινηματογραφική απόδραση πραγματοποιήθηκε σήμερα νωρίς το μεσημέρι. Ο Β. Παλαιοκώστας και ο Α. Ριτζάι δραπέτευσαν από τις φυλακές Κορυδαλλού με . . . ελικόπτερο! Οι πληροφορίες θέλουν το ελικόπτερο να προσγειώθηκε κοντά στο Καπανδρίτι και οι κάτοικοι υποστηρίζουν ότι διέφυγαν με μηχανές ή με ασθενοφόρο.. Θυμίζουμε ότι οι ίδιοι εγκληματίες είχαν αποδράσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πριν δύο χρόνια.
Και του χρόνου. . .
πάρτε και ένα ποίημα...
τελειώσεν η ζωή μου της Αθήνας,
που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε
και με την πίκρα κάποτε της πείνας.
Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που πατρίδα μου
τον έδωκε το γιόρτασμα της νιότης,
παρά περαστικός, με την ελπίδα μου,
με τ'όνειρο που εσβήστη, ταξιίώτης.
Προσκυνητης θα πάω κατά το σπίτι σου
και θα μου πουν δεν ξέρουν τι εγίνης.
Μ'άλλον μαζί θα ιδώ την Αφροδίτη σου
κι άλλος το σπίτι θα ΄χει της Ειρήνης.
Θα πάω προς την ταβέρνα, το σαμιώτικο
που επίναμε για να ξαναζητήσω.
Θα λείπεις, το κρασί τους θα ναι αλλιώτικο,
όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.
Θ' ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας
στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα.
Τριγύρω θα ναι ωραια πλατύς ο ορίζοντας
και θα ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.
Κ.Κ.
Σάββατο, Φεβρουαρίου 21, 2009
άρθρο των New York Times σχετικά με την αγορά λαυρακιού και τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς
“Socrates,” I asked, “how do you tell a wild sea bass from a farmed sea bass?” We were at a restaurant northeast of Athens a few months ago. A grilled, whole European sea bass (a k a branzino) lay on a plate before us. Socrates Panopoulos, a hatchery manager of the Greek-owned Selonda company, let his junior scientists answer first.
“The liver,” one biologist proposed. “If the liver is dark red, it means the fish is eating a low-fat diet and is probably wild.”
“But Kostas,” Panopoulos replied, “they have taken out the guts. What are we to do?”
“Maybe the otolith?” another scientist suggested.
“Ah,” Panopoulos said, “the otolith.”
He worked a knife into the fish’s head and removed the pearly ear bone. Then, using his glass as a primitive magnifying instrument, he counted the otolith’s layers, which accrue like rings in a tree. “I see four,” Panopoulos said, “and they are uneven. This fish is four years old and wild.”
That the fish before us was indeed wild is a rarity in modern Greece. Never common, wild European sea bass are today one of the more overfished creatures in the Mediterranean. So rare that when you want to say you “hit the jackpot” in Greek, you say you “epyase lavraki” — you caught a sea bass. But as is increasingly the case with prized sea creatures, the end of a fish in the sea does not mean its disappearance from the plate. In fact the diminishing of a wild population is often the trigger that starts research on a new species’ domestication.
Sea-bass farming has been a long time in the works. It was piloted in France and Israel in the 1960s, and it took years to decode the biochemistry behind reproduction and diet. A final element — the warm, protected inlets of coastal Greece, turned it into a commodity.
In Greece it began, as it should, with a man at sea. In 1982, Thanasis Frentzos set sail from Kefalonia, an island some archaeologists believe was Odysseus’ Ithaca. Frentzos bears a certain resemblance to Homer’s protagonist, and so it follows that when he traveled to Sicily to purchase 100,000 inch-long sea-bass juveniles, his return trip was interrupted by a fierce gale known as the donkey mistral, and 90,000 bass perished in the storm. He installed the surviving bass in a pen and grew them to maturity. From this first farm (now called Kefalonia Fisheries), Greece came to dominate world sea-bass production, and the Selonda company has emerged as an international leader, with exports to the United States growing to more than a million pounds in 2004 from 10,000 pounds in 2000.
American appreciation of foreign bass has risen in inverse proportion to the decline of our own domestic striped bass. Similar in shape to European sea bass, American striped bass were recently found through DNA analysis to be so closely related as to share a common genus (Morone). With their meaty white flesh, “stripers” were a favorite from the Carolinas to Maine all the way back to Colonial days. Fishing pressure on stripers mounted progressively until the mid-’70s, when the catch plunged. By the early ’80s, just as Thanasis Frentzos was sailing for Sicily, conservationists were suggesting stripers for the Endangered Species List.
But while Europeans generally turn to the farm when fish go missing, Americans tend to look to the wild. In a major conservation act, a consortium of states halted striped-bass fishing in the ’80s, and a program was introduced to rebuild the breeding stock in the Chesapeake Bay. One scientist the government engaged was Yonathan Zohar, an Israeli-born biologist at the University of Maryland at Baltimore who helped decode European sea-bass reproduction. Zohar, who refers to himself as an “OB-GYN for fish,” got wild striped bass to spawn in captivity in a predictable manner. Supplementation combined with fishing moratoriums yielded results. Today striper populations are listed as “fully rebuilt,” and the fish has once again appeared on seafood menus — alongside branzino.
So now that Americans have an embarrassment of basses, which should we eat? As with all seafood choices, the answer is not easy. The stripers’ resurrection doesn’t sanction an all-you-can-eat attitude. If every one of New York State’s 19 million citizens were to eat stripers, the annual New York catch of 700,000 pounds would hardly suffice. And while many more branzino are potentially available, the same problems associated with farmed salmon are true of farmed branzino — the most glaring of which is that three pounds of smaller wild fish have to be taken from the seas to make a one-pound branzino. Environmentalists assert that harvesting wild little fish for farming could severely damage marine ecosystems. In response Kefalonia Fisheries recently introduced an “organic” branzino, which is fed from unused “off cuts” of filleted wild fish. To some this presents at least a stopgap option until a non-fish-based feed can be developed.http://www.nytimes.com/2008/04/20/magazine/20food-t.html?fta=y
Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς στο Ληξούρι
Είναι οι τρομερά καινοτόμες συσκευασίες των Ιχθυοτροφείων Κεφαλονιάς όπου και κέρδισαν το Ευρωπαϊκό Βραβείο σχεδίασης 2008. Τα προϊόντα που βλέπετε εδώ είναι η βιολογική τσιπούρα, το βιολογικό λαυράκι και φιλέτο λαβράκι. Επίσης η εταιρεία πήρε μέρος στην έκθεση θαλασσινών το 2007 στις Βρυξέλλες. Πραγματικά, είμαστε περήφανοι...
Αναδημοσιεύουμε την είδηση από το http://www.dailyfrappe.com/Home/tabid/36/articleType/ArticleView/articleId/4107/Nice-package.aspx
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 20, 2009
Ανέκδοτο...
Ποια είναι η διαφορά του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και της Πετρούλας;
Ε…ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος δεν τελειώνει …ποτέ…
Συνθήματα σε τοίχους...από ένα φίλο μας...
"Το τελευταίο δέντρο κρατήστε το για να κρεμαστήτε"
(Κούταβος, Κεφαλονιά)
"Τα πτυχία copies κτώνται"
(Σε τοίχο στην περιοχή Γκύζη)
"Το καλύτερο σχολείο που φωτίζει είναι αυτό που καίγεται"
(4ο Λύκειο, Καλαμάτα)
"Ο Χριστός δίδαξε και πέθανε. Οι καθηγητές τι περιμένουν;"
(Ε.Μ.Π., Αθήνα)
"Κολόμβε, γαμώ την περιέργειά σου"
(Decadence, Αθήνα)
"Δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές, μόνο...
αντιπαθητικοί αντικαπνιστές"
(Τ.Ε.Ι.., Αθήνας)
"Το Lifestyle είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο"
(Γκάζι, Αθήνα)
"Θεσσαλονίκη, η μόνη πόλη που γράφεται με δύο Σίγμα και προφέρεται με δύο Λάμδα"
(Μύλος, Θεσσαλονίκη)
"Διατηρείτε την Αθήνα καθαρή. Πετάτε τα σκουπίδια σας στον Πειραιά"
(Μεταξουργείο, Αθήνα)
"Ο Χριστός πέθανε, ο Αινστάιν πέθανε, και Εγώ δεν αισθάνομαι καλά τελευταία"
(Αν club, Αθήνα)
"Συμμετέχω, Συμμετέχεις, Συμμετέχει, Συμμετέχουμε, Συμμετέχετε, Αποφασίζουν"
(οδός Σινώπης, Αθήνα)
"Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε"
(λεωφόρος Αλεξάνδρας, Αθήνα)
"Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έ χω καταπληκτική μόρφωση"
(οδός Μπενάκη, Αθήνα)
"Η χώρα καταστρέφεται από την αδιαφορία, αλλά τι με νοιάζει εμένα;"
(λόφος Στρέφη, Αθήνα)
"Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν τότε που ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα"
(πλατεία Εξαρχείων, Αθήνα)
"Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά μας τοίχους"
(Ψυρρής, Αθήνα)
"Έγχρωμη TV, Ασπρόμαυρη Ζωή"
(οδός Στουρνάρα, Αθήνα)
"Μην τα περιμένετε όλα από την Αστυνομία. Χτυπηθείτε μόνοι σας"
(Παπασωτηρίου, οδός Στουρνάρα, Αθήνα)
Sakiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiis! ! !
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 18, 2009
προϊόν: Κεφαλονιά
άρθρο της Kerin Hope, ανταποκρίτριας των Financial Times στην Αθήνα..λίγο παλιό βέβαια, Φεβρουάριος 1996 με επιφύλαξη...
Rugged but green, with some of the best beaches to be found in western Greece, the island of Kefalonia is less well-known than it should be. One reason is that there are only a few large resort hotels. Another is relatively infrequent flights from Athens, and bookings must be made in good time.
Kefalonia is big enough to make it worth hiring a jeep for a few days, both to reach less accessible beaches and take in some stunning views from rough roads across its precipitous hillsides. The variety is surprising, from pebble beaches shaded by olive and cypress trees in the north to long stretches of golden sand and dramatically bare gray and white cliffs in the south.
Contrasts can be sharp on Kefalonia. It is renowned both for its shipowners, who run some of Greece's biggest merchant fleets from Piraeus and London but come back for vacations, and for a strong left-wing tradition that survived the demise of communism in Eastern Europe. Not surprisingly, Mrs. Aleka Paparriga, leader of Greece's still-active Communist Party, comes from one of the island's marxist villages.
Kefalonia's two towns, Lixouri and Argostoli, face each other across a deep inlet. So strong was the rivalry between them that the statue of Andreas Iaskaratos, a 19th century poet from Lixouri, was erected in the town square with its back to Argostoli. Even now, the towns are inclined to compete rather than cooperate for government funds, and local politics are filled with controversy.
Mr. Gerasimos Metaxas, the island prefect, wants Kefalonia to become a center for marine tourism, with offshore tax and residence privileges. He says "Kefalonia, unlike most Greek islands, is both big enough, still comparatively unspoiled, and near enough to Western Europe to be developed as an offshore center for the region. The aim would be to bring back some of the expatriate talent--the lawyers, shipbrokers, and services experts--to work here."
Like the other Ionian islands, Kefalonia was spared the Ottoman occupation and remained under Venetian rule for six centuries before a brief period of British administration in the 19th century.
Argostoli's historical museum contains a well-preserved collection of costumes, furniture, porcelain, and portraits dating from British colonial days, and much of the island's road network dates from that period.
Kefalonia once boasted an opera house included on the Italian singers' circuit, elegant Venetian architecture, and a standard of living found on few Greek islands. But all that ended with a disastrous earthquake in 1953 which leveled most buildings on the island and left thousands homeless.
One village that survived with its square houses and red-tiled roofs almost intact is Fiscardo, a favorite anchorage for yachts on the northern tip of Kefalonia. The Venetian castles at Assos and Kastro are still impressive, and the monastery of St. Gerasimos, the island's patron saint, also escaped damage. Preserved in a silver sarcophagus, the mummified saint is still an object of reverence.
Remains from the classical past are few, but one recent archaeological discovery points to Kefalonia's importance in the Bronze Age. A beehive-shaped tomb near the port of Poros, similar to the royal burial places at Mycenae on the Greek mainland, dates from the 14th century BC. Finds of gold jewelry and seal-stones suggest it was the vault of a rich ruling family.
Climb the steep hillside above Poros and you find the walls of a Mycenaean fortress hidden in the pine forest. The view takes in a broad stretch of coast from the next-door island of Ithaca to the western Greek mainland.
Kefalonia has its own culinary traditions, including a spicy meat pie that may owe something to the British occupation and an unusually wide variety of "horta," wild greens doused in olive oil that are a staple of Greek taverna eating. But unlike many Greek islands, Kefalonia's vineyards have been revived by a new generation of winemakers. An Italian grape variety, robola, produces a dry white wine much appreciated by expatriate Kefalonians. Try any wine with the Gentilini label, produced on the Kosmetatos family estate.
travel trade gazette
Βίλλα στα Λουρδάτα σε διεθνή καταχώρηση...η οικονομική ύφεση θα μειώση ακόμη περισσότερη την διαπραγματευτική δύναμη των κατασκευαστών αλλά και των ξενοδόχων του νησιού...μπόρα είναι θα περάσει!
Πτήσεις τσάρτερ, real estate και στερλίνα
Γνωστή εταιρεία χαμηλού κόστους θα συνδέσει την Κεφαλονιά με την Γερμανία και την Αυστρία με απευθείας πτήσεις τσάρτερ. Οι πτήσεις θα ξεκινήσουν τον Μάη και προς το παρόν θα γίνονται μόνο από την Αυστρία, Βιέννη. Αν δεν κάνουμε λάθος πρέπει να έχουν ξεκινήσει από πέρυσι...Μήπως είναι καιρός να απαγκιστρωθούμε από τους καιροσκόπους και μονόχνοτους Άγγλους; Οι Γερμανόφωνες χώρες είναι μία πολύ αξιόλογη αγορά πάντως είτε για την αγορά εξοχικής κατοικίας είτε για τον τουρισμό γενικότερα...οι κύριοι αγοραστές εξοχικής κατοικίας στην Κεφαλονιά είναι Άγγλοι και αυτό διότι υπάρχουν πολλές απευθείας πτήσεις από τη χώρα τους...η στερλίνα εδώ και πολύ καιρό έχει χάσει μεγάλο μέρος από την αξία της σε σχέση με το εύρο και έτσι οι φίλοι μας οι Άγγλοι καταφεύγουν χώρες που μπορούν καταρχήν να αγοράσουν (από την κείμενη νομοθεσία) και κατά δεύτερον να αγοράσουν φθηνά...βλέπε Κροατία, Ρουμανία, Τουρκία...εκεί που θέλαμε να καταλήξουμε είναι η έλλειψη υποδομής όσον αφορά τη σύνδεση με άλλες δυνατές οικονομίες. Η Ζάκυνθος πάντως τα πηγαίνει πολύ καλύτερα...και δεν είναι μόνο σούπα τουρίστες τύπου Λαγανά...πάντως φέτος είχαμε αφίξεις πτήσεων και από Σκανδιναβικές χώρες...
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 13, 2009
επιχειρηματικότητα
Την στιγμή που η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει την πόρτα μας, οι άνθρωποι των αγορών λένε ότι είναι η χρυσή περίοδος να κάνει κάποιος business εάν έχει μία καλή ιδέα...επιχειρήσεις οι οποίες συνέχισαν να επενδύουν σε περιόδους κρίσεως κυρίως σε επικοινωνιακό επίπεδο κατάφεραν να επιβιώσουν. Με άλλα λόγια η τρέχουσα περίοδος είναι περίοδος ξεκαθαρίσεων. Μόνο υγιείς οργανισμοί θα επιβιώσουν στη αγορά. Αυτό σημαίνει ότι μεσοπρόθεσμα θα υπάρχει περισσότερος χώρος για ανάπτυξη για αυτούς τους οργανισμούς στην αγορά. Ο λόγος γίνεται για επιχειρήσεις franchising που έχουν έρθει πρόσφατα στην τοπική αγορά. Σίγουρα η παρουσία αυτών των επιχειρήσεων σε πανελλαδικό επίπεδο μόνο αξία μπορεί να προσθέσει. Δεν ξέρω αν συμβαίνει και το ίδιο για τους franchisee και ειδικά για αυτούς σε μικρές πόλεις σαν το Αργοστόλι. Είναι γεγονός ότι τα εν λόγω καταστήματα δεν μπορούν να φθάσουν σε πωλήσεις τα καταστήματα των Αθηνών για παράδειγμα. Αυτό το λέμε διότι έχουν ακόμα μικρότερα κέρδη ανά μονάδα αν λάβουμε υπόψιν τα μεταφορικά έξοδα. Για να στεριώσει μία τέτοια επιχείρηση στην επαρχία είναι να φρόνιμο να γίνει η απαιτούμενη οικονομοτεχνική μελέτη εκ των προτέρων αναλύοντας όλα τα οικονομικά στοιχεία της αγοράς αλλά και της ίδιας της επιχείρησης. Οι εποχές των περασμένων δεκαετιών όπου οι υπολογισμοί γινόντουσαν σε ένα κομμάτι χαρτί έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Για να επιβιώσει κανείς σε ένα τέτοιο περιβάλλον πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα 'εργαλεία' που έχει στη διάθεση του. Ακόμα και να πληρώσει και για αυτά να είναι να διασφαλίσει την βιωσιμότητα της επιχείρησης. Δεν μπορούν να γίνουν όλα από ένα άτομο. Κανείς δεν μπορεί να είναι πανταχού παρόν...
Δείτε τι έγραψε ο μάγκας, δείτε και πως απαντήσαμε...έλεος
Excellent, Obama Greeks, let's all pastel party! Now you Greeks have to stop being so cynical about your muslim brothers and let Albania and Turkey join Europe so you can all party together and racism between you will end! Islam arose via monophysitism from Greek oppression of the Black Man. Even the Jews needed to bring Iranians then Arabs to take back their cities in the seventh century. Justinian embraced superstition in closing the universities and olympics, causing the bubonic plague which led to the birth of Islam. Your Benaki Lousiana Shipping brought over most Black Slaves together with Lehman Alabama Finance. You cynically want to take Palestine just like Macedonia with Trojan Horse Perfidy by distorting history. Heridotage knew Athena was Black but fascist Madoxus adulterated the histories. Do we forget what you did to the Macedonia AME church in Flushing? Religion is just oppresses people as we will make global progress now that superstition-based initiative people are out of office. YOu need to unshackle our ALbanian brothers in Janine, Slavs in Fleurine and Turks in Kozane and Cyprus so we can all party.
13 Φεβρουάριος 2009 7:42 μμ
- Ο/Η kefalonitis είπε...
Dude, I really do not see your arguments or even better if I do, it seems to me very easy to reply to them as they are extremely poor, sorry to say that. I will try to be as precise, structured and accurate as I can.
For starters, Greece has wholeheartedly support Albania’s entrance to E.U. which was completely wrong if you ask about our opinion as human rights of Greek minority living at Northern Epirus are at stake. For example, property has been violently confiscated to create a Hotel…it is really interesting to see what E.U. says about the elections in Albania which will take place on 28 of June and then you will realize the level of democracy in that country. It really a same making those comments for Greece as you should know Greece has given so far million of euros for financial aid to this country. During the period of 2000 – 2006, more than 200 million of euros have given to the government of Albania. Above that Greece accepted thousand of Albanian immigrants and accommodates them providing jobs, education, free medical care. I can understand however your feelings about this country as you must have seen the welcome ceremony those people made to your former president, the worst president in the history of U.S. It will not be an exaggeration to say that Albania functions as protectorate of U.S. in the region and Albania with F.Y.R.O.M. are the Trojan horses for Balkans. I should remind you that there are three ways to enslave a foreign country. First you try, to give loans with high interest rates. Fed, for example is printing dollars giving them to those target – countries and when they cannot pay back the interests you either giving them another loan to pay those interests or let’s say buying in humiliated prices state owned companies or even better providing military ‘help’. It is the scenario which happened in many countries in Latin America such as Brazil few decades ago. The second way to control a target – country is to send the F.B.I. agents to destabilize the country and then put a government of your own choice. Last resort is to invade the country as U.S. did in Iraq and Afghanistan, or do you still serve democracy over there?
About Macedonia know? Well, I know no country with that name. Macedonia with Thessaloniki as capital is a part of Greece as the Seven Islands where I come from. Maybe you are referring to the country with the name F.Y.R.O.M. as it is officially recognized by E.U. About the Greek cities you mentioned, Ioannina, Florina and Kozani, well, there are no minorities living over there as there are no minorities living in Greece. About Cyprus? Well, Nicosia, is the only one divided European capital as 33% of the island is illegally occupied by Turkish armed forces for decades and above that Turkey has not recognize Cyprus independence as Turkey’s airports and harbors are still closed to Cypriot ships and planes. Not to mention the ‘casus beli’ that Turkey has lifted against Greece years now.
To conclude, I would like to stress that it is more wise backing up your points with solid arguments rather than writing abstract thoughts about so important and sensitive issues. Take it from me that, you should devote some time studying contemporary history and not just reading as it is a tabloid.
οικονομική κρίση
Προσπαθεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα...ένας οικονομολόγος θα μπορούσε να καταλάβει τι σημαίνει ότι πρέπει να μπουν χρήματα στο τραπεζικό σύστημα για να πέσει το λεγόμενο equity στο ισοζύγιο των τραπεζών, αυτό όμως που δεν καταλαβαίνει είναι ότι ο απλός ο κόσμος δεν γνωρίζει αυτούς τους όρους και ούτε θέλει να τους μάθει κιόλας. Ενδιαφέρον πάντως είναι ότι όταν η κεντρική τράπεζα στις Η.Π.Α. μπλόκαρε το σύστημα των τραπεζών για να μην γίνουν άλλες αναλήψεις είχαν κιόλας κάνει φτερά περί τα 504 δισ δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι εάν δεν υπήρχε παρέμβαση τότε ολόκληρο το σύστημα θα κατέρρεε αφού το σύνολο των αναλήψεων θα έφθανε στα 5,5 τρις δολάρια. Βέβαια δόθηκαν εγγυήσεις 250.000 δολάρια για κάθε λογαριασμό. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι οι τράπεζες πρέπει να υποστηριχθούν και αυτό δεν το λέω από πεποίθηση, ούτε για να σώσω το σύστημα, ΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΟΥΚΑΡΙΑΡΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ, ήτοι, για τα χρήματα μου, τα χρήματα σου, τα χρήματά μας, για την οικονομία μας γενικότερα, χωρίς τράπεζες στο υπάρχον σύστημα που ζούμε και κάνουμε τις συναλλαγές μας δεν όλα θα καταρρεύσουν...αυτή είναι η πικρή αλήθεια, και δεν αλλάζουν όλα με θεωρία και λαϊκισμούς, υπάρχουν και οι αριθμοί και στην προκειμένη περίπτωση πρέπει
Μπαράκ Ομπάμα
Αναστροφή του αρνητικού κλίματος επιχειρούν οι Η.Π.Α. με την εκλογή του πρώτου Αφροαμερικανού προέδρου στην ιστορία τους. Ο Ομπάμα θα προσπαθήσει να καλύψει το κενό που άφησε ο προκάτοχος του όσον αφορά την αρνητική εικόνα που έχει δημιουργηθεί για τις Η.Π.Α. σε όλο τον πλανήτη.
Σύμφωνα με μεταβλητές που χρησιμοποιούνται από συμβουλευτικούς ομίλους για να κατηγοριοποιήσουν τα στελέχη στις επιχειρήσεις, τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του ανήκουν στη κατηγορία νούμερο 8 σε κλίμα 4 - 9. Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσονται ηγέτες οι οποίοι είναι ρεαλιστές και μπορούν να πιάνουν τον σφυγμό των γεγονότων, απολαμβάνουν να παίζουν διαφορετικούς ρόλους αλλά κυρίως είναι δημιουργικοί στο να λύνουν διαφωνίες σε οποιοδήποτε επίπεδο. Μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία έχει ήδη παγώσει την εγκατάσταση πυραύλων στο Καλίνινγκραντ κάτι που θα γινόταν σίγουρα εάν δεν άλλαζε η προεδρία των Η.Π.Α...
Υ.Γ. κατηγορία 4: Διπλωμάτης, 5: Τεχνικός...8: Στρατηγικός
Κυριακή, Φεβρουαρίου 01, 2009
Τροφή για συζήτηση...θα επανέλθουμε με δικιά μας ανάρτηση...από το 'τρωκτικό΄, http://troktiko.blogspot.com/2009/02/yalcin-kucuk.html
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μαρτυρία του Yalcin Kucuk, Τούρκου λοχαγού κατά τη διάρκεια της εισβολής. Κοιτάξτε πως παρουσιάζεται η φρικτή του μαρτυρία στην "Ελευθεροτυπία".
Κοιτάξτε τώρα την πραγματικά φρικτή αφήγηση του όπως αναγράφεται στο βιβλίο της Σοφίας Ιορδανίδου «Νταλγκά-Νταλγκά» (εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη, 1998)...
«Ξαφνικά άκουσα κοντά μου πυροβολισμούς και είδα δύο στρατιώτες, τον Σεφίκ και τον Σουλεϊμάν, να φωνάζουν περήφανοι: "Oldurdum, oldurdum, komutanim", δηλαδή "σκότωσα, σκότωσα, αρχηγέ". Τους ήξερα. Ήταν χουλιγκάνοι. Πλησίασα προς τα εκεί που έδειχναν χειρονομώντας ενθουσιασμένοι. Μια νέα ευτραφής γυναίκα κειτόταν σφαδάζοντας στο χώμα. Είχε τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και ανοιχτά τα σκέλια απʼ όπου έτρεχαν άσπρα πηχτά υγρά και αίμα. Είχαν αδειάσει τα πιστόλια τους μεσʼ στον κόλπο της. Παρατηρούσα τα χέρια της και τα πόδια της. Μου φαίνονταν μικρότερα απʼ το υπόλοιπο σώμα της. Καθώς την κοίταγα που ξεψύχαγε με χυμένο έξω το σταφύλι των σπλάχνων της, με κόμπους λίπους κολλημένους στο ανοιχτό πληγωμένο φύλο της, με κυρίεψε μια αναγούλα. Ένα προϊστορικό θηλαστικό πιασμένο στα δίχτυα ενός αποτρόπαιου θανάτου.»
«Ο Νετζατίν έκλαιγε καθώς μου το περιέγραφε. Υπηρετούσε είκοσι χρόνια στο στρατό μόνιμος υπαξιωματικός, είχε γυναίκα και παιδιά. Δεν το χωρούσε ο νους του πως το ʽχαν κάνει. Ήτανε αξιωματικοί συνάδελφοί του. Πίναν καφέ μαζί και κάναν χοντροκομμένες πλάκες. Είχε κολλήσει το μυαλό του στο περιστατικό. Σαν χαλασμένος δίσκος γραμμοφώνου. Κάθε φορά που μʼ έβρισκε έπιανε να μου το διηγείται ξανά και ξανά. Πρόσθετε νέες λεπτομέρειες σε κάθε αφήγηση, λες και φοβόταν μην του διαφύγει τίποτε. Τη βιάζανε δύο, ο ένας από μπρος κι ο άλλος από πίσω. Κι εκείνη σφάδαζε. Από πόνο. Λες και μπορούσε να σφαδάζει απʼ την ηδονή! Μπροστά στη μάνα της και στο παιδί της. Ακούς! Τρεις γενιές κακοποιημένες»
Ομαδικές εκτελέσεις έγιναν από τον τουρκικό στρατό. Όμως, να ξέρεις, τις περισσότερες δολοφονίες τις διέπραξαν οι Τουρκοκύπριοι, οι γνωστοί mukavement mucahit (μουκαβεμέτ μουτζαχίντ). Όταν άρχισε ο πόλεμος, τους συμπεριέλαβαν σε κανονικές μονάδες. Ήταν όμως δειλοί και από τις πρώτες μέρες δραπέτευσαν. Οι μουτζαχίντ ανήκαν στην παραστρατιωτική δύναμη, που λειτουργούσε μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, τη γνωστή Οργάνωση Τουρκικής Αντίστασης (ΤΜΤ). Διατηρούσαν στενές σχέσεις με τον αντίστοιχο μηχανισμό που είχε στήσει το ΝΑΤΟ στην Τουρκία, αυτό που στη Δύση είναι γνωστός ως Gladio και στην Ελλάδα, αν δεν κάνω λάθος, ως Κόκκινη Προβιά. Αρχηγός τους ήταν ο σημερινός πρόεδρος της "Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου", ο Ντενκτάς. Αυτός υπήρξε, πράγματι, εγκληματίας πολέμου και όχι ο Κάρατζιτς».
Οι διαφορές δεν είναι απλά περιγραφικές αλλά ΔΟΜΙΚΕΣ. Οι ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ που σκότωναν βαπτίστηκαν "φαντάροι" που έφαγαν και ξύλο. Κουβέντα για τις ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ. Κουβέντα για τους βιασμούς. Για τον Κάραζιτς, ούτε λόγος… θα μας κόψουν τον παρά τ' αφεντικά.
Άξιος ο μισθός σας κύριοι και κυρίες τις ελευθεροτυπίας. Αυτοί βίαζαν τρείς γενιές μαζί. Εσείς πόσες γενιές θα βιάσετε μέχρι επιτέλους να αποβληθείτε εσείς και οι κρατικοί χρηματοδότες σας;"
http://olympia.gr/2009/01/31/yalcin-kucuk/
Πρέπει να το δεις...Zeitgeist www.zeitgeistmovie.com/
Δύο alternative επιμορφωτικά βίντεο που πρέπει να δεις για να προβληματιστείς ξανά και ξανά...
Τι μαθαίνεις; πως γίνεται η παραγωγή του χρήματος για παράδειγμα...money mechanics είναι το αρχειάκι που θα το βρείτε αν το κάνετε 'google', εκεί είναι όλη η αλήθεια, δείτε πρώτα αυτά τα δύο όμως...